نگار خانه حوزه هنری آذربایجان غربی در ارومیه از هشتم آذرماه سال جاری میزبان آثار 12 نفر از هنرمندان با موضوع مفهومی « چیدمان و مجسمه » با عنوان « حال من خوب است اما تو باور نکن » است که تا 18 آذر با هنر گردانی « سمیه محسنی نجف آباد » به کار خود ادامه می دهد .
نگار خانه حوزه هنری آذربایجان غربی در ارومیه از هشتم آذرماه سال جاری میزبان آثار 12 نفر از هنرمندان با موضوع مفهومی « چیدمان و مجسمه » با عنوان « حال من خوب است اما تو باور نکن » است که تا 18 آذر با هنر گردانی « سمیه محسنی نجف آباد » به کار خود ادامه می دهد .
مینا جلالی فراهانی ، شیدا فلاحی ، الناز چراغی ، المیرا ناسوتی ، رنا عباس علیپور ، پریا حسین قلیزاده ، مهدیه حسین زاده ، شقایق ملک نیا ، امید برجسته ، سمیه محسنی نجف آباد ، محمد شیری سفای و یاسر قادر هنرمندانی هستند که آثارشان در قالب این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفته است.
هنر گردان این نمایشگاه مفهومی در خصوص آثار ارائه شده در این نمایشگاه می گوید : در این نمایشگاه هنرمندان باز تابی از دغدغه ها و دردهایی که پس از آگاهی و احساس درک شده و وابسته به دنیای بیرون است را در قالب چیدمان و مجسمه به نمایش گذاشته اند.
سمیه محسنی نف آباد افزود : آزادی شیوه بیان و اصالت آن و دغدغه های فکری هنرمند خالق اثر که ایده آن را از امور حقیقی در جامعه و جهان اخذ کرده است از شاخصه های اصلی آثاری هستند که در این نمایشگاه برای عموم عرضه شده اند.
این نمایشگاه تا 18 آذرماه سال جاری پذیرای علاقمندان به هنر مفهومی در نگار خانه حوزه هنری آذربایجان غربی است.
هنر چیدمان یا هنر اینستالیشن ،هنر نصب یا راه اندازی آثار سه بعدی است که در آفرینش آن از عناصر و مواد مختلف درفضایی مشخص و محدود استفاده می شود. این آثار اغلب سایت خاص و طراحی شده برای تبدیل و درک یک فضاهستند.
اصطلاح هنر چیدمان به فضاهای داخلی مروط می شود، در حالی که مداخلات بیرونی از این نوع، اغلب با نام هنر عمومی، هنر زمین یا هنر مداخله(مداخله هنری، تعامل با آثار هنری، مخاطب، مکان ، فضا یا وضعیت قبلی) شناخته می شوند؛ با این حال، مرز بین این هنرها در مواردی با یکدیگر هم همپوشانی دارند.
ژانر های چیدمان شامل طیف گسترده ای از مواد روزمره و طبیعی؛ همچنین رسانه های جدید از قبیل ویدئو، صدا، پرفورمانس (هنر اجرا)،کامپیوتر، واقعیت مجازی و اینترنت است که اغلب با کیفیتی متفاوت و «خاطره انگیز» انتخاب و به کار گرفته می شوند.
از ویژگی های هنر چیدمان، فعال سازی یک محیط یا یک مفهوم با برخوردهای هنری است که اثر، مفهوم هویت می بخشد. هنر چیدمان در دهه ۱۹۷۰ مطرح شد، اما ریشه های آن را می توان در آثار هنرمندان قبلی از جمله مارسل دوشان و استفادۀ او از «اشیاء حاضرآماده»، کورت شویترس با «اشیای هنری مرز»، به جای مجسمه سازی های سنتی جستجو کرد.




