به گزارش روابط عمومی مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری؛ حسین عصمتی با بیان اینکه یکی از تازه ترین آثارم به موضوع شهدای غواص که با دستان بسته به آغوش میهن بازگشتند، می پردازد که به صورت تلفیقی از دو هنر نقاشی و نگارگری برای حوزه هنری آماده کردم؛ اظهار داشت: « آنچه در این دوره پیرامون نگارگری می توان مطرح کرد این است که متاسفانه این هنر اصیل در حال کمرنگ شدن و به حاشیه رانده شدن است و نمایشگاه، جشنواره و حتی گالری ای که آثار نگارگری را بپذیرند، نداریم یا خیلی کم هستند.»
وی ادامه داد: «اکنون هنرمندانی هستند که تمایل به برگزاری نمایشگاهی از آثار نگارگری خود دارند اما متاسفانه حداقل هیچ گالری خصوصی راغب به این کار نیست.»
صالحی در توضیح دلایل این اتفاق تصریح کرد: «یا به دلایل اقتصادی این اتفاق می افتد که صاحبان گالری احساس می کنند آثار فروخته نمی شود و یا شاید تلاش هایی مبنی بر مطرح نشدن هنرهای سنتی و از آن سو بیشتر دیده شدن آثار مدرن وجود دارد.»
این هنرمند نگارگر در ادامه توضیح داد: «معمولا در جشنواره ها هم نگاه ما با نوع دیدگاهی که سیاستگزاران دارند فاصله دارد. فاصله هم در اینجاست که آثار نگارگری را با معیارهای هنر غرب یا هنر نقاشی بررسی می کنند و بر این اساس آثار را داوری می کنند.»
وی در توضیحی بیشتر افزود: «مثلا در جشنواره هنرهای تجسمی فجر با شعار «جهانی شدن» یا چیزی شبیه به این بسیاری از آثار نگارگری که به شیوه سنتی خودمان تهیه شده بود را کنار گذاشتند و کارهایی که با فکر مدرن و ملاک هایی که در هنر غربی داریم برای نمایشگاه پذیرفته شدند. شاید بتوان گفت به گونه ای فضای کار را برای نگارگران ما تنگ می کنند. باید فضایی برای کار کردن، عرضه نمودن آن توسط هنرمند و به تبع آن حمایت از این آثار وجود داشته باشد تا همان گونه که برخی دوست دارند بتوان تحولی در نگارگری به وجود آورد.»
صالحی پیرامون تحول در نگارگری اظهار داشت: «هر چند درباره این "تحول" هم دیدگاه ها متفاوت است و نگاه ما با عاریه گرفتن ملاک های هنر مدرن فرق دارد. وقتی می گوییم تحول در نگارگری منظورمان این نیست که نگارگری مدرن شود یا نوآوری به شیوه غربی اتفاق بیفتد شاید بیشتر به این معنی است که تغییر و یا تکنیکی در هنر نگارگری متناسب با فضای روز ایجاد شود. اما این مشکل این روزهای هنر نگارگری ما نسبت به ده سال گذشته است که فضای کمتری برای هنرمندان نگارگر در جهت نمایش و عرضه آثار ایجاد می شود و حمایت و خرید آثار توسط وزارت ارشاد همان گونه که برای سایر هنرها اتفاق می افتد، وجود ندارد.»
او با بیان اینکه به نظرم مهمترین عامل در این مساله سیاستگزاران هستند؛ خاطرنشان کرد: « البته منظور از سیاستگزاران تنها دولت و یا کسانی که در راس وزارت خانه های مرتبط مانند وزارت ارشاد قرار دارند، نیست. وزارت ارشاد معمولا برای بی ینال ها و جشنواره ها افرادی را از میان هنرمندان به عنوان دبیر و یا شورای سیاستگزاری انتخاب می کند که این افراد ممکن است سلیقه شان تمام هنرمندان آن رشته را در بر نگیرد. به عنوان مثال ممکن است یکی از این افراد معتقد باشد نگارگری باید متحول شود آن هم به شیوه غربی و اگر اثری چنین ویژگی هایی داشته باشد به مراحل بعدی راه پیدا می کند. در کنار این مساله سیاستگزاران دولتی هم کمتر به این هنر بها می دهند.»
وی در پایان یادآور شد: «به جز این مورد معتقدم سلیقه جامعه ما با هنر نگارگری می تواند ارتباط برقرار کند که البته شرط برقراری این ارتباط، فضایی برای عرضه آثار و حمایت بیشتر توسط سیاستگزاران است. اگر هنر نگارگری به شیوه صحیح معرفی شود و آثار با کیفیت نمایش داده شود بیش از پیش مخاطب می یابد. هر چند اکنون هم خوشبختانه بسیاری از دانشگاه ها این رشته را آموزش می دهند و مانند سایر رشته ها از هر تعداد دانشجویی که وارد می شوند تعدادی به عنوان هنرمند نخبه در آینده معرفی خواهند شد.»
گفتنی است حسین عصمتی عضو گروه نگارگری حوزه هنری و عضو مکتب کمالالدین بهزاد؛ شرکت در جلسات گروهی مربوط به مکتوب کردن مبانی و مبادی نظری نگارگری یا تألیف کتاب (به طور جمعی)، تألیف نگارههای حماسی، شرکت در نمایشگاه های فردی و جمعی از جمله نمایشگاه بوسنی، تاجیکستان، قطر و ... همچنین اثر برگزیده در هشتمین نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم، برگزیده نمایشگاه نوروز و دریافت لوح تقدیر برای اولین گردهمائی هنرمندان لبنان و بیروت را در کارنامه خود دارد.