چهارمین جلسه فقه موسیقی با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین فلاحتی برگزار شد.
در این جلسه که با حضور اساتید و پیشکسوتان موسیقی همراه بود، حرکت السلام فلاحتی به بیان دیدگاه اسلام در مسأله آوازهای حلال و حرام پرداخت. وی ابتدا با معرفی واژه غنا و تفکیک آن نسبت به مفاهیم رایج آن در عرف و متون اسلامی، توضیحاتی درباره برداشت اشتباه از مفهوم غنا ارائه کرد.
به گفته وی مجموع روایات اسلامی میتوان این گونه بیان کرد که آوازها از منظر اسلام بر سه گونه است و نمیتوان مطلق آواز را هنری مردود شمرد اول آوازهای حرام که به غنا موسوم گشته دوم آوازهای مباح و سوم که کمتر از آن گفته ایم آوازهای ممدوح و مورد عنایت شارع مقدس میباشد از باب مثال واژه های صوت حسن در خواندن اشعار حکمت آمیز یا تغنی در تلاوت قرآن کریم و نماز و یا مدح صدای داود نبی در قرآن کریم و یا آوازه خوانی برای برخی حیوانات (حدا) از این قسم میباشد .
پس اسلام بعنوان دین فطرت با اساس هنرهای مفید موافقتی کامل دارد.
به اعتقاد حجت السلام فلاحتی در مجوع میتوان به این نکته اشاره کرد که حرمت یک آواز گاه به دلیل ریتمهای رقص آور و با اضلالی است گاه از ناحیه شعرهای منکر زا و گاه نیز از جهت نوع ملودی ها و یا شخصیت و یا ظاعر خواننده و حتی گاه از دکور و زمان و مکان خواندن میباشد.
اما در هر صورت تاکید میشود با اینکه به تعبیر رهبر انقلاب غالب موسیقی ها و آوازهای تولید شده در جمهوری اسلامی از نوع اضلالی است ولی اصل نوع فاخر این هنر هم مورد تایید و تاکید شرع و هم عقل و همچنین نظام اسلامی میباشد پس نباید راه افراط و تفریط را پیش گرفت و باید به ملاکهای حلیت و حرمت موسیقی ها و آوازها در مراکز ممیزی و پخش مانند ارشاد و صدا وسیما و اهالی موسیقی و همه شوندگان ،اهمیت بسیار بیشتری داد.