سیدمحمدجواد شرافت

مسافر من

سیدمحمدجواد شرافت

مگر عزیز دل من! تنت کجا بوده‌ست

که پاره پیرهنت خشک و خاک آلوده‌ست

فقط برای من از تو پلاکی آوردند

و استخوان به جا مانده‌ای که فرسوده‌ست

***

تو سبز رفتی و سرخ آمدی مسافر من!

درست طبق همانچه که عشق فرموده‌ست

خوش آمدی! دل من سخت بی‌قرارت بود

چه سالها که نگاهم به راه تو بوده‌ست

چه روزها و چه شب‌های تلخ و تاریکی

که چشم خیره به در مانده‌ام نیاسوده‌ست

***

... و در کسالت این روزگار سیمانی

حضور تو چه صفایی به شهر افزوده‌ست!

برگرفته از کتاب « تسبیح و ترکش»  مجموعه شعر دفاع مقدس، کاری از دفتر مطالعات فرهنگ و ادب پایداری حوزه هنری استان قم