خاطره: چشمت کور!

تابستان سال 1364 شب عملیات عاشورای دو  تو گرماگرم درگیری متوجه دوستم علی مهدوی شدم که تیر خورده بود به چشمش و خون صورتش را گرفته بود. علی خیلی اهل مزاح و شوخی بود و در هر فرصتی دنبال خنداندن  دوستان بود و به قول بچه‌ها کمپوت روحیه داشت.

رفتم بالای سر علی، جایی را نمی‌دید، داد می‌زد: کور شدم! ....

به شوخی گفتم: چشمت کور! نمی‌آمدی جبهه!

خنده و گریه علی قاطی شد و کمی روحیه گرفت.

به هر زحمتی بود بلندش کردم و کشان کشان او را به عقب بردم.

چند ماه بعد، یعنی زمستان 1364 در عملیات والفجر 8 من هم از ناحیه‌ی چشم مجروح شدم و یک چشمم را از دست دادم. علی آمد بیمارستان بالای سرم و گفت : کور شدی؟! چشمت کور! نمی رفتی جبهه!

برگرفته از کتاب آخرین حلقه‌ی رزم جلد دوم  خاطرات برگزیده اولین جشنواره خاطره نویسی دفاع مقدس استان قم، ناشر حوزه هنری استان قم