ریخت‌نگاری نمایشهای آیین‌های بومی
مقاله حاضر می‌کوشد بخشی از یافته‌های یک پیمایش انجام شده را که برگرفته از مطالعات اسنادی و میدانی نگارنده در دو شهر و 67 روستای منطقه کمیجان استان مرکزی ایران طی پنج سال است، از مناظری تازه مانند ریخت‌نگاری آیینی، خاستگاه شناسی نمایشی و بلاگردانی شرقی با رویکرد انسان شناسی آیین، مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و مصاحبه با 119 نفر از سالمندترین افراد ساکن و آگاه محلی انجام شده و با تکیه بر سابقه زیست انسان در منطقه که از هزاره سوم قبل از میلاد مسیح تاکنون نشانه شناسی شده، به گردآوری، ثبت و ریخت نگاری چهل و هشت آیین نمایشی مردمی پرداخته است. در نهایت، از میان یافته‌های تحقیق به بررسی یکی از کهن الگوهای آیینی نمایشی تحت عنوان « قارا ایسکیورمه» می‌پردازد. نتایج حاصل از پژوهش تایید می‌کند، قارا ایسکیورمه یکی از یافته‌های این پژوهش در زمینه بلاگردانی است و بیانگر هوش سرشار، اندیشه بکر و قریحه هنرمندانه مردم روستاهای کمیجان ایران اعم از آذری‌ها، فارس‌ها، و تات‌ها است.
