محدودیت و نقص معرفت بشری و عدم تأمین سعادت جامعه انسانی در صورت ابتناء اخلاق بر معرفت بشری، جایگاه دین و نیاز اخلاق به آن را روشن میسازد. قداست بخشی به گزارههای اخلاقی، تأیید و تحکیم ضمانت اجرایی دستورات اخلاقی و ارایه اسوههای اخلاقی، ابعاد مختلف این وابستگی است. نظام اخلاقی حاصل از تعامل دین و اخلاق، مبتنی بر هستی شناسی و انسانشناسی دینی است و بر این اساس است که جهان با تدبیر و اراده خدای حکیم و علیم اداره میشود و انسان هم موجودی است که هستی او با مرگ پایان نمییابد و چگونگی رفتار و خلق و خوی او حیات ابدی او را شکل میدهد. بر اساس این نوع جهانبینی و انسانشناسی، اخلاق میتواند زمینه سعادت جامعه بشری در زندگی دنیوی و اخروی را تأمین کند و انسان را به سر منزل مقصود برساند.
برای خواندن بیشتر مقاله اینجا کلیک نمایید.