روضه خوانی

روضه خوانی از گونه‌های مرسوم قصه گویی نمایشی مذهبی ایرانی است که اساساً کارکردی تبلیغی داشته، با گذشت زمان فراگیر شده و به رسمی مذهبی بدل گشته است؛ چنان‌که از چندین قرن پیش تاکنون به طور مستمر و همه ساله، روضه‌خوانی های عمومی و خصوصی بسیاری در سطح شهرها و روستاهای ایران در کنار دیگر آیین‌های عزاداری ماه‌های محرم و صفر برگزار می‌شده است. برقراری این مجالس و همچنین حضور در آن، به شکلی خود انگیخته بوده و با استقبال فراوانی از سوی اهل شیعه روبرو می‌شود و این بدلیل علاقۀ بسیار شیعه به امامانش و یادآوری مصائب ایشان در راه نجات دین و شریعت‌شان است. از این رو شیعیان حضور در این مجالس و گوش سپردن به روضه را ثوابی بزرگ می‌دانند. روضه خوانی به عنوان پدیده‌ای فراگیر که چندین قرن از عمر آن می‌گذرد، مستلزم توجه بیشتر و شناخت عمیق‌تر است، بنابراین این مقاله فرصتی است برای پرداختن به رایج‌ترین گونه نقل مذهبی در ایران یعنی روضه خوانی و بررسی هر چه بیشتر این موضوع که آیا نقل‌های مذهبی همچون روضه خوانی، علاوه بر کارکرد دینی و اجتماعی گسترده‌شان، از منظر زیبایی‌شناسی نیز غنی بوده و در شأن یک هنر محسوب می شوند؟

برای ادامه اینجا کلیک فرمایید