تأثیرات نئوکلاسیک در نقاشی دوره‌ی قاجار
دوره‌ی قاجار زمانی است که نگاه و اندیشه‌ی خلق تصاویر خیال پردازانه بر مبنای تفکر شرق‌گرا متکی به جهانی بی‌نقص، آرمانی و بی‌زمان و بی‌مکان بوده و به ایده پردازی‌ها و واقعیت نگری‌های غرب‌گرا که حاکی از حضور در زمان و مکان می‌باشد، تغییر کرد. در این راه هنرمندان همانند کودکان نوپا و کنجکاو با قدم‌های سست ولی مصمم، مسیر تازه یافته خود را تجربه کردند. این تجربیات عملکردی موازی با نئوکلاسیک اروپا را تداعی می‌کند.
جهت بررسی این تجربیات اثر مشخص و منحصر بفردی از سه نقاش هم‌دوره در فرانسه و ایران فرانسیس جرارد، رابرت لوفور و مهرعلی میرزا اصفهانی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در این راه سوالاتی مطرح می‌گردد که هدف پژوهش را تشکیل می‌دهد.
1 – تأثیر تحولات هنری اروپا در نقاشی دوره‌ی قاجار چه بوده است؟
2 – آیا نقاشان دوره قاجار از آثار هنرمندان معاصر خود در فرانسه آگاهی داشته‌اند؟
3 – آیا ایده‌های هنری اروپا بخصوص فرانسه تأثیرگذار و الگوی هنرمندان دوره‌ی قاجار بوده است؟
گردآوری مطالب این پژوهش با استفاده از داده‌های تاریخی ، اسناد، عکس‌ها، تصاویر موجود ( ایرانی و خارجی)، ترجمه، مراجعه به سایت‌های مختلف، تنظیم شده ( روش پژوهش) و تدوین طرح پژوهش به روش توصیفی، تحلیلی و مقایسه‌ای صورت گرفته است.
