بررسی التهابات دهه هفتاد در محفل خاطره «روایت‌های ناگفته»
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان قم، حجت الاسلام پناهیان در این نشست با اشاره به نظر آیت الله منتظری در خصوص جنگ، گفت: «من مسئول تبلیغات گردان حبیب لشکر 27 بودم. ما در آنجا موظف بودیم که نوارهای سخنرانی ایشان را پخش کنیم. من صحبت‌های ایشان را که گوش می‌دادم می‌دیدم ایشان اصل شرکت در جبهه را زیر سوال می‌برد و باعث دلسرد شدن رزمنده‌ها می‌شود.»
مدیر موسسه فرهنگی «راه فخرالائمه» افزود: «هرکس صحبت‌های ایشان را می‌شنید تفاوت نگاه آیت الله منتظری و حضرت امام(ره) را به راحتی می‌فهمید. بعد از آزادسازی خرمشهر، مخالفت آیت الله منتظری با امام شروع شد. او معتقد بود که جنگ نباید ادامه پیدا کند و نهایتا در سال 1365 قصه مهدی هاشمی ایشان را به تقابل با نظام رساند.»
وی ادامه داد: «در دوران اصلاحات بعد از اینکه هجمه‌ها به اسلام زیاد شد، برای من تکلیف روشن شد که باید به روشنگری در خصوص مسائل سیاسی و مردمی کردن اعتراض‌ها پرداخت.»
پناهیان تصریح کرد: «قم اساسا تا سال 76 قم سیاسی نبود و فضای آن صرفا مذهبی بود. در سال 65 جرات نداشتیم در حرم برای رزمنده‌ها دعا کنیم و دعای خدایا خدایا ... بعد از نماز خوانده نمی‌شد. ما با مقاومت خدایا خدایا ... می‌خواندیم. تعدادی از نمازگزارهای حرم معتقد بودند ما با این کار حرم را سیاسی می‌کنیم.»
این رزمنده و جانباز دفاع مقدس گفت: «بعد از صحبت‌های جنجالی آیت الله منتظری علیه مقام معظم رهبری احساس تکلیف کردیم که باید وارد عمل شویم. تا اینکه آیت الله جوادی آملی نیز در مسجد اعظم علیه این صحبت‌ها موضع‌گیری کردند و اعتراض مردم قم گسترش پیدا کرد و منجر به تحصن سه روزۀ طلاب قمی در حسینیۀ آیت الله منتظری شد.»
